Jak za dotknięciem ...drutów i szydełka - sprzedajemy wełniane i szydełkowe rękodzieło

Każde rękodzieło nadaje się na pracę zawodową?

Pani Maria przyznaje też, że najgorszy jest pierwszy okres działalności, pozyskiwanie klientów i dotarcie do nich poprzez reklamę. Strona internetowa jest jeszcze nowa i nie przynosi oczekiwanych przez właścicieli zysków.

- Dlatego trzeba się ogłaszać na różnych portalach, forach internetowych tematycznych - radzi pani Maria. - I pokazywać swoje robótki. Jeśli są piękne - obronią się same. Naprawdę każde rękodzieło nadaje się na pracę zawodową, jeśli twórca zna się na nim, ma talent i rynek zbytu. Poza tym robi to, co lubi. Pamiętać jednak należy, że taka praca jest bardziej czasochłonna niż 8-godzinna praca na etacie. Robienie na drutach i szydełku trzeba naprawdę kochać. Wtedy nie zwraca się uwagi na ból oczu i kręgosłupa, czy palców po upinaniu wykrochmalonych serwetek. Efekt końcowy jest jednak zadziwiający - tworzymy unikatowe egzemplarze, a nie masową produkcję. W Anglii czy w Niemczech za robótki włóczkowe czy szydełkowe płaci się krocie. Wiem, bo mam także odbiorców zza granicy. W Polsce trzeba tłumaczyć ile pracy i czasu trzeba włożyć w wykonanie poncho czy serwet. Niektóre wzory są bardzo pracochłonne, nawet jeśli robi się je zwykłym dżersejem. Według niektórych robótki ręczne są "niezapłacone" a biznes z ich sprzedaży nieopłacalny. Nie zgadzam się - jest opłacalny, jeżeli wyważymy ceny. Nie możemy brać 2 zł za godzinę pracy (męski sweter w rozm. L z nieskomplikowanym wzorem robię ok. 50 godz.) bo wyszłoby nam ok. 100 zł robocizny plus 80 zł kosztu wełny. Nie możemy też brać 10 zł za godzinę, ponieważ w sklepach można kupić sweterki za połowę tej ceny, a nie każdy stawia na pierwszym miejscu oryginalność, a nie ekonomię. Podobnie jest z robótkami szydełkowymi. Ja zarabiam jeszcze dodatkowo na praniu, krochmaleniu i upinaniu serwetek - nie zawsze klienci wiedzą jak to robić i zdają się na mnie. Oczywiście można sprzedawać swoje robótki także na aukcjach internetowych.